دخترونه‌های از مد افتاده

تامیلا پاشایی یکی از جالب‌ترین آدماییه که فالو می‌کنم. خانمی که در سی و چند سالگی رفت آمریکا و شروع به درس خوندن کرد و انفدر درخشید که به زودی دکتراشو در استنفورد شروع می کنه.

تامیلا بعد از جداییش علی‌رغم میل باطنیش و به خاطر مشکلاتی که داشت بدون پسر دوازده ساله‌اش مجبور به مهاجرت شد. شرایط خیلی سختی داشت و اول از یه کالج معمولی شروع کرد. اون‌جا فوق دیپلم گرفت و چون نمراتش عالی بود تونست اول از دانشگاه کلمبیا و بعد هم استنفورد پذیرش بگیره.

اون، زمانی که مدرسه می رفت شاگرد زیاد خوبی نبود و اولش اصلا مطمئن نبود که آیا بعد از چهارده سال دوری از درس و در یک کشور غریب می‌تونه درس بخونه یا نه. اما ویزای تامیلا توریستی بود و برای این‌که بتوته بمونه مجبور بود دانشگاه بره تا ویزاشو به ویزای تحصیلی تبدیل کنه. جالب‌ترین نکته‌ی زندگی تامیلا هم همین‌جاست که اون در واقع از ابتدا قصد درس خوندن نداشت ولی به مرور اعتماد به نفس پیدا کرد و فهمید که نه تنها  از پس درسا بر میاد که می‌تونه شاگرد اول دانشگاه هم باشه. تامیلا فهمید که خاطرات نه چندان خوشایندش از زمان تحصیل در ایران باعث شده استعدادهاش به حاشیه بره.

این نکته انقدر برای خود تامیلا الهام بخش بود که به رشته‌ی سیستم‌های آموزشی علاقه‌مند شد و دکتراش هم در همین رشته خواهد بود. تامیلا می‌گه می‌خواد کمک کنه آدمای کم‌‌تری به خاطر آموزش‌های نا کارآمد و سیستم‌های غلط از درس خوندن و دنبال کردن استعدادشون باز بمونن. و اعتفاد داره که هیچ وقت برای دنبال کردن علاقه‌ها دیر نیست.